رابطه هوش هیجانی جهت تبیین تحلیل رفتگی شغلی کارکنان (مطالعه موردی: شبکه بهداشت و درمان شهرستان بوکان)

مقدمه: هوش هیجانی دارای نقش حیاتی در سلامت روانی اجتماعی افراد است و نبود هوش هیجانی در افراد به معنای آماده بودن زمینه وقوع انواع مشکلات، مسائل و اختلالات رفتاری در آن خواهد بود. پژوهش حاضر به بررسی رابطه هوش هیجانی جهت تبیین تحلیل رفتگی شغلی در بین کارکنان شبکه بهداشت شهرستان بوکان می پردازد. روش پژوهش: پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع داده ها کمی، از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی و از نظر شیوه اجراء پیمایشی (زمینه یابی) است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه کارکنان شبکه بهداشت شهرستان بوکان (1000n=) می باشد. لذا در این پژوهش تعداد 276 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه های استاندارد مقیاس تحلیل رفتگی شغلی مازلاک و هوش هیجانی گلمن پخش و داده های لازم جمع آوری گردید. در تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی چون میانگین، میانه، انحراف استاندارد و ... و در بخش استنباطی از آزمون آمار پارامتریک هم چون ضریب همبستگی پیرسون  rو رگرسیون استفاده شده است. یافته ها: رابطه منفی و معناداری در سطح 01/0 p= بین هوش هیجانی و میزان تحلیل رفتگی شغلی در بین کارکنان وجود دارد و هوش هیجانی 32 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی شغلی را تبیین می کند. از سوی دیگر نتایج بررسی فرضیه های فرعی نیز نشان داد که: بین مولفه های هوش هیجانی در سطح 01/0p=  رابطه منفی و معناداری با تحلیل رفتگی شغلی در کارکنان وجود دارد و مولفه ها به ترتیب خودآگاهی هیجانی 16 درصد، واقع گرایی 17 درصد، مسئولیت پذیری اجتماعی 16 درصد، همدلی 16 درصد و خودابرازی 17 درصذ از تغییرات تحلیل رفتگی شغلی را تبیین می کند. نتیجه گیری: بطور کلی بین هوش هیجانی و مولفه های آن با تحلیل رفتگی شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و هوش هیجانی می تواند تحلیل رفتگی شغلی کارکنان را تبیین نماید.